44-օրյա պատերազմից հետո Ադրբեջանի բարձրագույն ղեկավարությունը պարբերաբար հայտարարում է, թե Արցախի հիմնահարցը լուծել է մարտի դաշտում, իսկ վերջին շրջանում նմանատիպ հայտարարությունները զուգակցում է այն իմիտացնող գործողություններով: Մասնավորապես, անհաջող փորձեր են արվում վերահսկողություն հաստատել Արցախի Հանրապետության խոշոր ջրային պաշարի՝ Սարսանգի ջրամբարի եւ արդյունաբերության ողնաշարը համարվող Դրմբոնի ոսկու, պղնձի եւ մոլիբդենի հանքավայրի վրա: Արդեն մեկ ամիս է հերթափոխով Բաքվից տարբեր խմբեր են «գործուղվում» Բերձորի ճանապարհը փակելու եւ, իբր, «սեփական տարածքի» բնապահպանական խնդիրներ լուծելու համար:
Նման էժանագին, արտաքին լսարանին ուղղված անհաջող քարոզչական ակցիաները ուղեկցվում են իմիտացնող նոր հայտարարություններով: Այսպես, Արցախի մեկամսյա պաշարման ֆոնին ԱՄՆ պետքարտուղարի Եվրոպայի եւ Եվրասիայի հարցերով օգնական Քերըն Դոնֆրիդի հետ զրույցում Ադրբեջանի ԱԳ նախարարը հայտարարում է, թե իր երկրի բնական ռեսուրսներն անօրինական կերպով շահագործում են, որն էլ Բերձորի միջանցքի փակման պատճառն է: Այդ հեռախոսազրույցի նախօրեին էլ Ալիեւը հայտարարում է, որ եթե արցախցիները չեն ուզում Ադրբեջանի քաղաքացի լինել, ապա ճանապարհը բաց է, կարող են… հեռանալ:
Մանրամասն՝ թերթի այսօրվա համարում
