Արցախը Հայաստանին կապող միջանցքը շարունակում է փակ մնալ, արցախցիները չգիտենք ինչպես են կարողանում սոված ու մրսելով դիմանալ, իսկ կոնկրետ արդյունքի առումով մեկ ձեռքբերում կա ընդամենը, որը, սակայն, դեռ պարզ չէ, թե ի՞նչ գործնական օգուտ կտա Հայաստանին, ինչու չէ՝ նաեւ Արցախին. Եթե իհարկե չշարժի ռուս խաղաղապահների զայրույթը. փետրվարի մեկից երկու տարով ԵՄ դիտորդական առաքելություն է ուղարկվում Հայաստանի սահմաններ, որը շատ լավ կարող է արձանագրել նաեւ Արցախ տանող ճանապարհին տեղի ունեցողի ողջ երկերեսանիությունն ու անմարդկայնությունը (բայց էլի միայն հումանիտար կտրվածքով)։ Իհարկե, դա խաղաղարարների խումբ չէ եւ ոչ մի լիազորություն չունի՝ բացի իրավիճակն իր վերադասին զեկուցելուց ։ Խոսքի մակարդակով այդքան պերճախոս Եվրոպայից երեւի պետք էլ չէ ավելին սպասել՝ պատմության փորձն էլ ցույց է տալիս, որ միջազգային կառույցները միայն դժբախությունն արձանագրողներ են, դատապարտման խոսույթ զարգացնող միայն։
Մանավանդ՝ Արցախում կատարվողի ելակետի ըմբռնման առումով անգամ մեր կողմից սխալ կա։ Մեր անմարտկոց կուրսորը ամենահարկավոր էջերը չի բացում, ու մենք մկնիկն էլեմենտով սնելու քայլ չենք անում՝ մնալով խնդրի բուն էությունը չհասկանալու, իսկ ավելի ստույգ՝ չհասկացող ձեւացողի մակարդակում։
Եւ ուրեմն՝ մեզ համար Արցախը թանկ հայրենիք է, իսկ աշխարհի համար բնական պաշարներով հարուստ արդյունահանման տարածք։ Ահա եւ շրջափակման ողջ պատմությունը։ Նորից նայեք, թե ովքեր են Արցախում, մասամբ նաեւ Սյունիքում՝ ոսկու, մոլիբդենի, պղնձի հանքերը շահագործող ընկերությունները (ամեն ինչ վաղուց բացահայտված է), ո՞ր պետությունների շահերի կրողն են, ու կհասկանաք, որ անկախ նրանց ամպագոռգոռ եւ կեղծավոր դատապարտումներից, անկախ միջազգային հարթակներից հնչեցվող «Լաչինի ճանապարհը պետք է բացվի» պահանջ-տրաֆարետից, նրանց շահերը թույլ չեն տալիս ապաշրջափակել Արցախը, քանի որ մեր հայրենիքի այդ կտորից նրանք ուզում են ստանալ իրենց կողոպուտին չխանգարող, իրենց անընդունելի պահանջները կատարող բնակչությամբ տարածք, հայերի հայրենատեր լինելը մեր հանքերի ոսկով, մանգանով, այլ օգտակար հանածոներով (ուրանով նաեւ՝ ինչու չէ) գրգռված ախորժակով այդ պետությունների պլաններում չկա։
Արցախի հանքերի (Սոտքի, Կաշենի, Դրմբոնի եւ այլ) բաժնետերեր են ռուսական, ամերիկյան, անգլիական, կանադական ընկերություններ՝ Ադրբեջանին իրենց շահույթից մասհանումով, այդ ընկերությունները ներկայացնող պետությունները չեն պատրաստվում իրենց շահից հետ կանգնել, նրա՛նք են միմյանց հանդեպ անզիջում պայքարում հիմա Արցախում եւ մեր ունեցվածքի վրա ջիրիդ խաղում՝ ամեն մեկը մյուսի հաշվին փորձելով շահի մեծ կտորը խլել։
Մանրամասն՝ թերթի այսօրվա համարում
